در وسیعِ دشتی
قامتِ کوهی
توده ی اندوهم را
پیچ پیچان
چونان دود
می بَرد بر افلاک
و گره می زند
نوکِ آن را
گاه با ابر
گاه با ماه و ستاره
گاه با خورشید سوزان
گاه پیدا گاه پنهان
و پس از سرد شدن
شاعر:آرش آزرم
شعر نو...برچسب : نویسنده : محمد رضا جوادیان بازدید : 178