ای کاش بی وطن بودیم

ای کاش بی وطن بودیم
تا هر وقت شاخه های درختمان خشکید
چون پرستو به بهار می گریختیم
و هر وقت می آمد بهار به این دیار
به آغوش چمن می آمدیم باز
از قاره ها می گذشتیم
از این فلات تا سیبری
بی گذرنامه

شاعر:آرمین تمرزاده