ساحت تنهایی

تنها در اسارت تن ها
و هجوم خیل خیالات مبهم
که می بندد سری را که درد می کند
و احساسی که دل سنگ دارد
و دزدیده نگاهی که قیچی می کند فصل خزانم را
من و کودکی
که می خورد شیر خام مادر را از پستان

شاعر:مهدی شریفی