خنده ی شیرین

خویَت چو فرشته ست و نمایت رُخِ انسان
آخر تو کدامی؟! که همین جای سوال است
ای خنده ی شیرینِ تو ، شیرینیِ پُر قند!
قندم بده از خنده،که این قند "حلال"

شاعر:جواد قره محمدی