پرگار

دارم درون گریه ی خود غرق می شوم
باران خون گرفته و رگبار مى زند
از من نشان نخواه كه زخم و كمى "تن"ام
يك "خودزنى" كه دست به تكرار مى زند
اين بغض ها كه توى گلويم نشسته اند
بخت مرا به مسلخ

شاعر:کارن مقدم