شکستی

توکه همراه ما بودی چگونه
به نامردی دل ما را شکستی
زدی آتش به قصر آرزو ها
پل رفتن به فردا را شکستی
نگاهِ نازلی کردی به هستی
سگالِ رو به بالا را شکستی
دل ما همچو دریای صفا بود

شاعر:عنایت کرمی