شبانه ای برای او

و سرخی غروب
یادآور چیزیست
شاید از همین روست
که غروب را به اشتیاق می نگرم
و با رفتنش در گلویم بغضی ناشکفته می ماند تا سحرگاهان،
می ماند تا در انتهای شب نم نم جاری شود
و برسد به هنگامه طلوع،
تا

شاعر:حمید رضا ناصری