کاش این حافظه تعطیل شود ...

حافظه
قطعه ی زجر آور یک انسان است
که به یک ثانیه یک آن
می شود
ارّابه ی رنگینِ زمان
و تو را می بَرَد آنجا
که تَرَک خورد و زمین خورد دل و
قامتِ بالنده زِ بُردی که گمان می کردی
تا اَبَد با دلِ

شاعر:کتایون جلیل پور