مادرم

به او فکر میکنم
که هر چین چهره اش
چکامه ی رنجی دراز ست
میدانم که ذخیره ی بی زوال لبخند
همه از دولت دعای اوست
چرا که سایه بان خنک حضورش
انکار جهنم است .
و گرمای ملیح تبسمش ، بلای جان قندیلها

شاعر:نکیسا ناصری