یار

کوچه را نَم زَده بود
چِشم ها غَم زَده بود
ای اَمان قهوهِ یار
بی گُمان سَم زَدهِ بود
تَلخ بود وُ پُرِ دَرد
شِکَرَش کَم زَدهِ بود
نوش گَردَد بهِ تَنَم
یارجان هَم زَدهِ بود
سپیده

شاعر:سپیده رنجبر