دشت برچی

وای! درونم می کند فریاد
بس که تلخ است این بیداد
واژه ها را زبان گفتن نیست
شوم و سوزنده است
خشم کور، این بار
در غروب به خون نشسته پر راز
غرب کابل، دشت برچی، دختر معصوم
سوختند در آتش بیداد
دختر

شاعر:زهرا علامی