از من رفته ای

ماشه ی خاطراتت را کشیده ام
مغز متلاشی شده اش پاشیده شد روی تمام زندگی ام
ندیدی چقدر جوانیم،نداشتنت را پیر می زیست
انگار تو هزاران سال
از من رفته ای
که از پوست و گوشت خاطراتمان
مشتی استخوان

شاعر:ناهید عباسی راهدار