الهه نشاط

کوچکتر که بودم ،شبکه 1 برام جذابیت خاصی داشت. هرروز ساعت 7 بعدازظهر؛درس را،بازی را؛ زندگی را رها میکردم و شبکه یک را تماشا میکردم.
هرجای شهر بعد لز ساعت 7 بهانه گیری کودکانه بچه ها، شهررا تحت پوشش خود قرار میداد و وقتی دستشان به تلویزیون میرسید پدر و مادر ها تازه آرامش میافتند!
برنامه شروع میشد.....
با جمله :(به نام خداوند بخشنده مهربان ؛بچه ها سلاااام!)
و ما با شوق پای نصیحت های مردی مینشستیم که اورا عمو صدا میزدیم.
مردی که صدایش را به تمام خواننده های برتر کشور ترجیح میدادیم. انسانی که بالا و پایین پریدن هایش ، دلیل قاطع زلزله ای میشد که فرو ریختن غم ها و ناراحتی هارا تضمین میکرد تا جایشان را شادی بگیرد.
به قدری به این اخلاق معجزه آسا و روی گشاده اش علاقه داشتیم، که با انتقالش به شبکه دو ؛ دوستی توصیف ناپذیری میان ما و دکمه شبکه دو کنترلمان به وجود آمد.

یادش بخیر....