زنانِ اعدامی

*****
با چادر کهنه ای به سر
در صفِ زنانِ اعدامی
در خطوطی نا‌منظم
پنهان از هر نگاه هرزه
تا ناخن فرورفته
در پوست الاغی مرده
به دباغ‌خانه می‌روم
تا میشِ زیر نیش گرگ‌ها
نباشم

بوی گندابِ

شاعر:فاطیما ایمانی