می گسار

می گساریست که از باده نشان خواهد و بس
وز همه نوشِ نشان جرعه یِ "آن" خواهد و بس
داری ای ساقیِ سرمست اگر باده یِ نو
کهنه بگذار که دل نوشِ جوان خواهد و بس
مرغِ دل را طمعِ صحبتِ خورشیدش

شاعر:مرتضی بهنامه