ضربه های تبر

از اشک های مضطربِ خسته از صعود
تاابرهای حل شده در انتهای رود
من را احاطه کرده ودر خود فشرده است
این زخم های ملتهب ِوحشی و کبود
بشکن سکوت حنجره ی خون گرفته را
ای ملتقای مبهم نور و حریق

شاعر:مریم ناظمی