ریگ وار

درد مشترکی ست
وقتی که شوق در چشم
ستاره ها نیست درمن
از آن هنگام که او رفت
از چهار گوش جهان
شب می خندد به من
از لای کوزه آبی که
که پر از ریگ شده در من
نازک مویی از صبح
تا هنگام

شاعر:علی بارنگ