برزخ معاصر

فضا پر از نمِ دم کرده‌ی بنادر بود
اتاق، تابلوی برزخِ معاصر بود
حریر پرده به ساز نسیم می رقصید
کنار پنجره دمنوش سیب،ناظر بود
نگاه ماتِ کسی خیره مانده بود به خویش
_به آسمانِ زمین خورده‌ای

شاعر:غزل آرامش