اختر سیاه

در بستر سپیده دمان پریده رنگ
خوابیده یک ستاره‌ی اندوهناک مست
با رویش مضطرب تاک آرزو
می‌پژمرد امید آن که امید بست
آخر ز سرزمین بدی کوچ می‌کنم
می‌گفت با خودش چنین آن اختر سیاه
هر چند که نبض

شاعر:موژان مجید