جهان چهارم!

من از جهانی می آیم
که تشنگانش سیرابند
با آب گِل آلودِ رودخانه!
آنجا که قاصدانِ مرگ
در کوچه ای خلوت
سوار بر موتوری بی شماره
خنجر به دست در کمینند
تا بشکافند
سینه ی عابری بیگناه
و بدزدند

شاعر:عبدالمجید حیاتی