کرسیِ تو

سحر که رخت بربندد شب
زِ رُخ نقاب گیرد خورشید
جهانِ نو آید به هزاران بزم
از پرده برون افتد رازها
بمیرد شعلهٔ فانوسِ عمرِ کسان
به جهان آیند شادان نوباوه ها
هستی!!
چنان مجنون باشد و بی

شاعر:علیزمان خانمحمدی