تافته

.
من همه،
موسیقی‌های نانواخته‌ام
همان جریانِ بی‌بدیل میانِ اشک
رازی که از چشمانِ تو فرو می‌غلطد...
بر گونه‌ی ماه
.
هیچ شبی نیامیخت با صبح
مگر اینکه روزی بدمد؛
تا خوشه‌ای از نُت‌های

شاعر:فرهاد صادقی