مردم طناب دار را به گردنت می آویزند
و با ولع به تماشای کشته شدن عاطفه ات می نشینند..
زمانی که دیگر نیستی،
آنقدر برای تو و خوبی هایت اشک می ریزند..
که
در خاطر همه اسطوره می شوی..
این دردناک ترین تقدیر و تشکر از توست...
برچسب : نویسنده : محمد رضا جوادیان بازدید : 236