درون وار

چشم را می‌زند،
این دروغین شیشه برق را،
ماهیان ما از ترسِ کوسه،
همه در آب غرق تا،
قایم بشوند.
در تلاطم موج های بی‌ امان،
گُم می‌شوم، ناپیدا،
تا نَبَرد مرا کابوسِ زمان،
شاید هم پا به فرار

شاعر:صادق شیرازی