عاشقی

گاهی برای فرار از دغدغه های خیالش میان جمعی ساکت شلوغ می کنی و گاه از درد نبودن یار با اندوه به نقطه نامعلومی خیره میشوی .. گاهی فقط حرف داری و دنبال گوشی برای شنیدن رنج های دلت میگردی و گاه فقط راه میروی بی آنکه مقصدی برای رسیدن داشته باشی .. بعضی وقت ها وسط دردهای روحی و رنج های احساس دنبال ناکجا آبادی برای فراموشی و شاید هم آرامش میگردی اما افسوس میفهمی هدف نرسیدن است .. آری بعضی وقت ها دوست داشتن به اندازه یک حبس ابد تاوان دارد .. عاشقی یک مسیر طولانی و ناشناخته و مملو از حس های تلخ و شیرین است که برعکس عمر انسان از مرگ تا تولد دوباره شروع میشود .. یک آدم تنها و خاموش با دیدن نگاه گرم و زیبایی دچار رعشه احساس میشود و تنهایی اش زود با دیدن چشمان تازه ای سکته می کند و خودش را فراموش می کند و برای دیدن دوباره آن نگاه و بودن با او پر از اشتیاق و بیقراری مداوم میشود .. آدم ها وقتی بدنیا می آیند که عاشق میشوند و الا آدم بی دل بر مرده ها هم ظلم می کند .. آدم های عاشق گاه به درددل خودشان گوش میدهند و برای خیال هایشان گریه می کنند و گاه هم در آغوش رویاهای زیبایی فرو میروند و مست رفتار می کنند .. آنها همیشه دنبال کسی میگردند تا از مهر و دوست داشتن حرفی بزند و عاشق لب هایی هستند که از عشق آواز میخوانند .. گر در عاشقی جدالی صورت بگیرد تنها جنگی است که هیچ برنده ای ندارد .. با عشق به تو میگویم .. قشنگ ترین بخش خلقت عاشق بودن است ..
از دفتر : دل نوشته ها
نوشته : عبدالله خسروی (پسرزاگرس)