دومینو وار

هر که شد بازیچه‌ی لبخند تلخ روزگار
خنده بر دردش نزن او را مکن تحقیر و خوار
جملگی در این جهان یک عضو از یک پیکریم
از کنار هم چرا پس بی تفاوت بگذریم
مثل ویروسی که می افتد به جان آدمی
می‌تواند

شاعر:راهله غضبانی (راهِل)