به همین کوتاهی

"تازه ترین شعر و سرود " از "فرزاد امین اجلاسی" که سایت شعر نو منتشر شده است در سه واژه است با نام " بی نام 10":

" تاریکی
کیفور کافور" .

عمدا بنابر گرامر و دستور زبان فارسی "نهاد " جمله " تازه ترین شعر و سرود " را ابتدا در گیومه مشخص نموده ام سپس شعر را !
تا توجه بیشتر به این شود که شعر می تواند به همین کوتاهی افرینش شود.
بگذریم که شاعر در شیوه نگارش شعر "تاریکی " را در سطر نخست و دو واژه بعدی را در یک سطر پس از آن نگاشته است. که به آن نیز کمی پردازش خواهد شد.
چنین ساختار سرایش پیش از این در کارهای غلامرضا زربان هم بارها دیده شد. البته با کلی اعتراض ها و حتی گاه به سخره گرفتن ها به چنین ساختار از سوی شماری اندک .
اما او همچنان به اینگونه سرایش باور داشته است و حتی بعنوان ژانر و گونه ای کوتاه تر از "پریسکه " وحتی "هایکو ".

این بار و چنین از " فرزاد امین اجلاسی" مهر و گواه دیگر تابانید
بر هنرورزی شاعرانه در این گونه وژانر سرایش .
آن هم از سوی این شاعر و سراینده توانمند دانشور و پژوهشگر .

با چنین گام هایی نخستین به دنیای تاریک شعر وارد می شویم.

زیرا در گاه ورود شعر به تاریک است و تاریکی :
اینجا نیاز است که این شعر با همان شیوه نگارش سراینده نگاشته شود:
"تاریکی
کیفور کافور. "

این فضای تاریک آغازین در گام های بعد به درون ساختار شعر باز هم حس میشود و تاریک تر.
این بار تاریکی از فضای فیزیکی فراتر می رود. و به ابعاد و پهنه ای دیگر راه می یابد.
یک زندگی الوده به تاریکی ها که شاید کمتر خودرا نشان میدهد اما عمیق تراست .
تاریکی بیشتر از اینجهت که این عمق را در نمی یابد

این حالت اما در شعر عمیق تر است زیرا بنا به گفته شعر در بستر کیفوریست !
و برای همین ای بسا مایل است بیشتر در این تاریکی ناپیدا و غوطه ور باشد.
این بستری کیفوری چنان است که ممکن است از بسترش بر نخیزد.

و همانطور درازکش به او کافور برسانند تا همیشه در تاریکی ابدی فرو رود.

اینجاست که نیاز است پی به شیوه نگارش شعر برده شود که این دو واژه کیفور و کافور را در حالت افقی و دراز کش درون تاریکی گذاشته شده اند.

و چنین میشود که گاه میتوان حتی با سه واژه تصویر ساخت و سخن گفت

و سرود :

به همین کوتاهی .

با مهر

ستار سلطانیان.