هوای عاشقی آمد

دلی در ساحلی افتاد
به رویش موج شبنم ریخت
طراوت می گسست بندش
سبک بالی به دریا زد
به مرغان، بی هوا پیوست
در آن آبی شناور شد
درون خلسه ام گم شد
صدای موج سرشاری
هوای آشنا پر بود
حضوری بی کران

شاعر:عباس رحیمی