پندار

پشت به خنکای ریگزار
آسمان مرا می نگرد
و منقار ، در هوای پلکم که نمی جنبد .
به تفأل می اندیشم
تیز پران ، ابرها را ، اگر به
مشرق برانند ،
کدام دست نوازش
کدام آتش پا
کرا به جمله ی بی تاب ماندگان راند ؟