زنی – فرازمان و زمین

زنی که از شمال 1377 می آید
برهنه می کند مویش را در تالاب هنوز اندکی آبی
و می تاراند ماهی هایی را که در قواره ی کرمینه
عمر هزاران ساله یافته
باستانی شده اند
اما هنوز سنگواره ، نه
گذشته ، در جنوب 1310 مرده است ؟
جوبارکی که : بسی کند و کاوید و کوشش نمود / کز آن سنگ خار راهی برگشود
گذشته از زیر پیکره ی صخره ی من
تا گذشته باشد از من صخره سوی سر بالایی زمین و زمان و
رسیده باشد – شاید – به آینده
که در شمال 1377 واقع است و واقع نیست
نیست ، چون که از آن سوی قطب دوباره به سمت جنوب 1310 می رود
تا باز
از زیر هزارها من صخره عبور کند
و دور بزند هزارها 1377 را
زنی که از جنوب و شمال 1310 و 1377 عبور کرده ، در میانه راه
هزارها بار مویش را
در آبهای کهنه و
نوزاد برهنه کرده گرچه روسری مشکی دارد حالا
هزارها ماهی پیر کوچک را برخیزانده
پوده های باستانی برکه ها
هزارها شاعر مرده را رستاخیزانده از هزار گورستان
گاهی گورستان و گاهی گلزار و
حالا پارک و فردا
زنی که از شمال 1377 آمده
یک بار در جنوب 1310
مرا
ملاقات کرده گذشته ز من صخره
تا دوباره برسد به صخره ی من به سنگ آخری من
که از کناره اش همیشه علف های سبز سیراب بر می خیزد از آبیاری گریه ها