در انتظار بهار حقیقی

بگذار

گنجشکهای خرد

در آفتاب مه آلود

/ بعد از ظهر زمستان

به تعبیر بهار بنشینند

و گلهای گلخانه

/ در حرارت ولرم والر

/ به پیشواز بهار مصنوعی بشکفند

سلام بر آنان

/ که در پنهان خویش

/ بهاری برای شکفتن دارند

و می دانند

هیاهوی گنجشکهای حقیر

/ ربطی با بهار ندارد

/ حتی کنایه وار

بهار غنچه ی سبزی است

/ که مثل لبخند باید

/ بر لب انسان بشکفد

بشقابهای کوچک سبزه

تنها یک « سین »

/ به « سین »های ناقص سفره می افزایند

بهار کی می تواند

/ این همه بی معنی باشد؟

بهار آن است که خود ببوید

/ نه آنکه تقویم بگوید!