شبیه زمزمه ی غیب

بهار سبز در آشوب خشکسالی بود

شکوفه دارترین باغ این حوالی بود

رسید مثل نسیمی صمیم و پر برکت

شبیه مزرعه های عظیم شالی بود

چنان شهاب شکفت و چنان سکوت شکست

به ذهن مرده ی شب برق ارتجالی بود

شبیه زمزمه ی غیب واقعیت داشت

ولی پرنده ترین هدهد خیالی بود

*

به باغ خواب تو مردم بهار آوردند

در آن حضور پر از مهر جات خالی بود

همان بهار که این باغ را دگرگون کرد

شروع ابر و سرانجام خشکسالی بود