مورد (1)
گرد بادهای مسموم می آیند
و می روند
/ تا باور باغ را مچاله کنند
اما تو می درخشی
و دریاها
می خروشند
/ و درختان از باوری تازه سبز می پوشند.
مورد (2)
آی بانیان غبارهای شبه و وحشت
دمندگان شیپورهای شایعه
/ شیپورهای کذب
آی حنجره ی دیگران
آن قدر که از تو بیمناکم
از توافق دستها و آهن ها هرگز
/ -هرگز!
مورد (3)
دیگران را بگذار!
/ دل به آفتاب بسپار
نگاه کن هر بامداد
/ صبور و سربلند
از شانه های خاکستری صبح بالا می آید
و ستارگان چگونه از روشنایی اش شرمنده می شوند
خاموش می شوند
دیگران را بگذار!
شعر نو...
برچسب : نویسنده : محمد رضا جوادیان بازدید : 127