٨مهر، روز بزرگداشت مولانا 

هشتم مهر ماه روز بزرگداشت عارف و شاعر بزرگ ایرانی ، جالل الدین محمد بلخی مشهور به مولانا است .
جالل الدین محمد ملقب به مولانا از بزرگترین عرفا، شعرا و حکمای عالی قدر است که در ربیع االول سال ۶۰۴
هجری قمری در بلخ به دنیا آمد .
پدرش واعظ سرشناس شهر، بهاء الدین محمد معروف به بهاء ولد بود که مدرس و واعظی خوش بیان و خطیب بود .
مولانا به روایتی ۱۴ ساله بود که پدرش بلخ را ترک گفت و قصد حج کرد و به بغداد رهسپار شد .
هنگامی که به نیشابور رسیدند ، شیخ عطار کتاب اسرار نامه خود را به جلال الدین محمد هدیه داد و به پدرش
گفت: “زود باشد که پسر تو آتش در سوختگان عالم زند” .
شهرت بی مانند مولانا به عنوان چهره ای درخشان و برجسته در تاریخ مشاهیر علم و ادب جهان بدان سبب است
که وی گذشته از وقوف کامل به علوم و فنون گوناگون ، عارفی دل آگاه، شاعری درد آشنا و اندیشه وری پویاست
که آدمیان را از طریق بی ارزش شمردن پدیده های عینی و ذهنی این جهان به جستجوی کمال و آرام و قرار فرا
می خواند.
زندگی مولانا پس از آشنایی با شمس تبریزی که شوریده ای از شوریدگان روزگار خود بود دگرگون شد.
شمس ، مولانا را با افق دیگری از معنویت و عرفان آشنا کرد و روح او را در آسمان های برتر به پرواز درآورد .
او در سال ۶۴٢ به قونیه وارد شد و یک سال بعد از قونیه به دمشق رفت و مولانا را در آتش هجران گداخت .
وی پس از آگاهی از اقامت شمس در دمشق نخست با غزل ها، نامه ها و پیام ها از او خواستار بازگشت شد و
پسر خود را به جستجوی شمس فرستاد .
شمس این دعوت را پذیرفت و به سال ۶۴۴ به قونیه بازگشت اما بار دیگر با جهل و خودخواهی مردم و تعصب
عوام روبه رو شد و ناگزیر به سال ۶۴۵ از قونیه رفت .
موالنا باز در پی او روان شد اما نشانه ای از او نیافت و در این میان سر به شیدایی برآورد و غزلیات خود را با نام او
مزین کرد .
برخی آثار ارزشمند او از نظم و نثر عبارتند از مثنوی ، دیوان غزلیات معروف به کلیات شمس، رباعیات، مکتوبات
مولانا، فیه ما فیه، مجالس سبعه و غیره.
مولانا در اوایل جمادی االخر سال ۶٧٢ هجری قمری در شهر “قونیه” رخ در نقاب خاک کشید.

نمونه ای از شعر او در دیوان کبیر :