به شب تیره نیاویز غم ت بی سحر ست

به شب تیره نیاویز ،غمت، بی سحر ست ،،
دل اگر سنگ ولی کوه به‌پایش کمرست ،،
خاک عالم همه بر ، چشم جهان پاشیده ،،
هرکه از درد بخواند، درآن گوش در ست؟ ،،
خون عاشق به خیابان پر از مرگ رسید ،،
مثل

شاعر: احمد البرز