محبوب دلها

همچنان سرونگر ماراچه رعناکرده اند
یاکه چون بال پرپروانه زیبا کرده اند

شایدازآن مَیِ گلگون همچوجاری در
بهشت
جرعه ای داده بمن راهی به دنیاکرده اند

من که مستم چه نیازی باز می نوشم
کنون
جمع آن باده پرستان بی شمارا کرده
اند

هرخُماری ز و جودم گشته همچون مست مست
قطره هر قطره مراچون می به مینا
کرده اند

همچو بلبل چوسرایم نغمه هابر روی گل
از ازل مست مرا دامان گلها کرده اند

روح پرورچوشدم همچون نسیمی بهر
گل
همچو پروانه مرا وارد به صحرا کرده
اند

با سرا پای وجودم کرده ام چون عاشقی
بهراین بوده دلم را همچو دریاکرده اند

چون شدم عاشق رویش بیقراری شد
نصیب
بهرعاشق شدنم ماراچه رسواکرده اند

بس دعا در همه شب بنموده ام من تا
سحر
آنچه دل کرده طلب بهرم مهیّاکرده اند

بین این مردمِ دنیا بس نکو یی ای(خزان)
این سبب گشته ترامحبوب دلها کرده اند

شعر نو...