شاداب بودن كافى است. "ترين ها" عامل افسردگى است.

از وقتى وارد جامعه مى شويم، عقده هاى به وقوع نا پيوسته ى والدين در ما جارى است.
از همان ابتدا و از لحظه ى ورود آماده ى شركت در مسابقات زندگى مى شويم. ومسابقات هميشه برد و باخت دارند.
شادى ها را منوط به برد هاى زندگى مى كنيم و قمار شركت در مسابقه هميشه با برد همراه نيست و براى ما هميشه شادى نمى آورد.
بسيار اتفاق مى افتد كه از نمره ى ١٩ دچار ناراحتى و دلتنگى مى شويم و به جاى شادى از ١٩ داشته ى خود درگير يك نداشته مان مى گرديم.
ما آمده ايم كه خودمان باشيم. خودى كه جوهره و استعداد مارا با تلاش مان بياميزد و من واقعى را بيافريند.
تشويق فرزند به آمادگى و شركت در مسابقات بى سرانجام زندگى ممكن است او را موفق و پيروز گرداند ، اما هيچ گاه او را انسان شادابى نمى كند . انسان هايى كه طعم پيروزى و برتر و برترين بودن را بيشتر بچشند بالاخره در جايى به بالاتر و برتر از خود بر مى خورند و ياس و افسردگى ناشى از نزول از اوج را قويتر و عميق تر حس مى كنند.
بايد از دام پسوند"ترين ها" رها شويم تا لذت زندگى را بچشيم. حتى اگر از آرزو هامان دور باشيم نيز بايد عاشق داشته هامان باشيم و با مقايسه ها ومسابقه هاخود را هلاك نكنيم.
گاهي بايد آرزوها باز بينى وبا واقعيت ها سنجيده شوند.
"آرزوى خوشبخت ترين بودن مهمترين مانع خوشبختى مااست." تلاش براى زندگى خوب وشاداب بودن كافى است بايد حتى از آرزوى شادترين بودن خلاص شويم چون دقيقاًعامل يأس وافسردگى ما همين است.

- - , .