خویش را آغاز خواهم کرد

دست از تكرار خواهم شست
عاقبت پرواز خواهم كرد
در جهانى عارى از اندوه
زندگى آغاز خواهم كرد

جسم تنها مانده ام آن روز
خسته در يك كهنه تابوتى
در مسير عالم بعدى
دربها را باز خواهم كرد

دستهايم بسته در بند است
در جهانى از ستم لبريز
ميروم زين شهر پر آشوب
نغمه اى خوش ساز خواهم كرد

سيلى سنگين اين دنيا
صورتم را سخت آزرده است
در جهانى بهتر از اينجا
روى خود را ناز خواهم كرد

دور اين وامانده اندامم
بر سر و بر سينه مى كوبند
من ولى شاد از رها گشتن
باز هم اعجاز خواهم كرد

در ميان اشهد و تكبير
يك قلم در دست مى گيرم
روى برگى تازه از دنيا
خويش را آغاز خواهم كرد

رضا مقصودلو
(٩٦/٨/١٤)