..........چه ساده......
می رقصی با ترانه های وحشی ِ یک کولی !
حالا ، بندری ام را دریا می بلعد!
و بختیاری ام از زردکوه سرازیر می شود .
و.........نهنگ عنبری ام ،شکارِ منقل های عنکوبتی ها شده !!!!!!!
...........................................................................
2
در انتهای ِ یک خداحافظ ..........
زهرِ صدایت از گونه هایم سرازیر شد.
رود ِ غم ، جای ِ خشکی ِ لبخندت جاری شد
و من!!!!!!!..........با قایق شکسته ی دلم
زخم سهراب را ...........پارو زدم !
برچسب : نویسنده : محمد رضا جوادیان بازدید : 169