ما را همین بس که با هم ایم

نه تو آن آفتاب سربزیر تابستان
نه من آن توکا ی شادان پرخروش
در تعلل ثانیه های جمعه ای ناخوش
لبه ی بی اشتهای دشنه ایم
خون بی تکلیف رگی بر کف
تکثیر ناباوری امروز به طلیعه ی فردا
و رسالتی جز این مان نیست
که در تعلل ثانیه ها
دل را به خویشتن خویش برگزیدن
جز اعتلاف دود و چشم نیست