«باز»نشسته

تقدیم به همه ی بازنشستگان فرهیخته وپاک ووارسته وطنم ،ایران ؛که بدون منت علی رغم بی مهریهای زمانه وبرخی مسوولین ،دست کم 30 سال در این آب وخاک زحمت کشیدند؛زیباترین وبهترین حصه از عمرخودراوقف خدمت برای جامعه وبشریت کردند.آنان درزیرخط فقرماندنداماخم به ابرونیاوردند!
«باز» باز است ؛ گرچه بنشسته
«باز» هرگز ،نمی شود خستـــه
گرچه امروزه ؛ زایــدش داننــد
عــده ای سهم خوار و وابســــته
ما ؛ که در زیــــــرخـــط حرمانیـم
لیک خوش نام وپاک و وارسته
تا ابــــد نام ما ؛ خجـسته دلان
می درخشــــد چو خور، پیوسته
چون نبشتست ،درصحیفـۀعشق
با حروفی درشت و برجســــته
ای که سی سال ؛ در تکا پویی
شهره بودی به خدمت آرســـته
دادی از دست، عمـر و سرمایه
تا بروید جوانــه ؛ از هســـــــته
اینک اینک ؛ همان جوانــه منم
که ؛ به عزم تو از فنا ، رســـــته
من ؛ همان کودکم که تا دیروز
بر تلاش تو بود ؛ وابســــــــــته
لیکن ؛ اکنون به دانش و ایمان
می روم تا فلک ، کنم خســتــه
ای پدر ! مادر ! ای خدای هنر!
گویمت ؛ راز هستی ؛ آهســـته
ما ؛ چو خاکیم ، پاک و آبسـتن
نسل بعدی ؛ نهفته در هســـــته
باید ، ازخویشتن ؛ گذر بکنیم
تا به هستی دهیـــم ؛گل دسته
پس نرجیم و دل نرنجانیــــم
«باز» باشیم ؛ باز وارســته
باز ، در آسمان علم و هنر
پرزنیم ؛ ارچه بال بشکسته
نام ما ؛ جاودانه خواهـد ماند
چون که پویاست نسل ؛ پیوسته