آشتی سنت و مدرنیسم بر خاک سهراب سپهری

من به اندازه یک ابر دلم می گیرد....
بر ستیغ صبور کوه کرکس کاشان که می نگرم پوشیده از برف سفیدی ست که گویی هم اینک هم در حال باریدن است وهوا هم سرد و نیمه ابری است و مزارع گندم و سیفی دشت اردهال کاشان به زمین و زمان لبخند می زنند ....ومن ساعتها ست که دارم رانندگی می کنم هرچند تا رسیدن به خاک سهراب در امامزاده مشهد اردهال راهی نمانده...
شش سالی گذشته است ازسفر قبلی و امروز ۳۱ فروردین ۹۶ یک روز مانده به غروب غمگین اول اردیبهشت 1359 که سهراب در ببمارستان پارس تهران به علت سرطان خون از دنیا رفت آنروزها من دانشجو بودم و اطراف خیابان انقلاب پرسه می زدم و دوسالی کمتراز انقلاب گذشته بود وفضا بشدت ملتهب بود و چه روزهای سخت و خاطره انگیزی !که نبود اما مرگ سهراب برای ما در عین باور پذیری اما تمام شدنی نیست هنوز هم... یعنی نمی خواستم نبود ارامش بخش سهراب را در هیاهوی ان سالها که تسلی دل بی قراران بود بپذیرم .. اما باید زندگی را به همین صورتی که هست باور کرد ...از ان روز ها ی انقلاب و جنگ ورنج سالها می گذرد البته نه برای نسل من که گویی همین لحظات فعلی ست اما تعریف هر نسلی از زمان گذشته متفاوت است به گونه ای که امروز چند دختر نوجوان وقتی تاریخ مرگ سهراب را بر سنگ قبر او می خواندند با همدیگر زمزمه می کردند بابا این که مال خیلی وقت پیشه و من فکرمی کردم راستی مثل اینکه من باید زیادی زنده باشم ...
....باری برای من غروب یکم اردیبهشت 59 همین چند لحظه پیش بود در خیابان انقلاب روبروی درب دانشگاه تهران که پچ پچه مرگ سهراب شاعر و نقاش معاصر را از دوستان اهل شعر و ادبیات می شنوم و تا خاکسپاری در مشهد اردهال در حاشیه یک امامزاده چیزی نمانده است...و زندگی بعد از سهراب سپهری هم با همه حاشیه هایش ادامه دارد من که کسی نیستم.....و امروز که اول اردیبهشت ۹۶ است.... ارامگاه امامزاده مشهد اردهال محل خاکسپاری سپهری نسبت به ۳۵ سال پیش خیلی باشکوه تر شده و سهراب هم در پای عظیم گنبد و بارگاه امام زاده مشهد اردهال همچنان ارمیده است گویی هردو مکمل یکدیگر شده اند بعضی ها که به قصد زیارت امامزاده میایند با بزرگی و وجاهت سپهری شاعر و نقاش معاصر اشنا می شوند و بر قبرش فاتحه ای می خوانند و دیگرانی ا هم که به زیارت سهراب امده اند تحت تاثیر معنویت حرم امامزاده صفایی به دل و جان می دهند به عبارتی می شود در اینجا به اشتی سنت و مدرنیسم در جامعه ایرانی رسید بی دغدغه از درگیری های همیشگی سنت گرایان و مدرنیست ها و تصوراتی که برای خود ساخته بودند اما گویی در مشهد اردهال سهراب و امامزاده مکمل همدیگر شده اند و مردم هم در این فضای معنوی مهربانانه تربهم م نگرند....
یکم اردیبهشت 1396 مشهد اردهال کاشان ع-بهار