درود بیکران دوستان همیشه همراه و مجددا تبریک سال نو و آرزوهای زیبا برای همه ی عزیزان اولین اتاق گفتگوی امسال را در اختیار موضوعی می گذاریم که پرداختن هنرمند به آن در بیشتر جوامع از جمله جامعه ی ما ارزش و نپرداختن هنرمند به آن ضد ارزش محسوب می شود. محرومین اقتصادی – اجتماعی چه کسانی هستند؟ بی خانمان ها – فقزا – کودکان کار و ... نگاه شما به عنوان شاعر به این اقشار چگونه است؟ بازتاب و حضور آن ها در شعر شما چگونه است ؟ بازتاب شما به شعرهایی که به این موضوعات می پردازند و نمی پردازند؛ چگونه است؟ آیا آن را مثبت ارزیابی می کنید و خود آن را نوعی بهره برداری و سوء استفاده از رنج این افراد برای محبوبیت و شهرت هنرمند می دانید ؟ خودتان چه احساسی در مورد این اقشار اجتماع دارید ؟ آیا آن ها را به خاطر شوربختی شان مقصر می دانید ؟ آیا اجتماع را به خاطر بستر سازی برای بروز چنین پدیده هایی مقصر می دانید؟ آیا فکر می کنید این افراد از نظر مغزی و توانمندی های فکری و ذهنی با افراد ی که منزلت اجتماعی و جایگاه اقتصادی بهتری دارند؛ متفاوتند ؟ آیا فکر می کنید ادراک جامعه از توانمندی آن ها اشکال داشته که نتوانسته در سطح بالاتری جذبشان کند؟ آیا فکر می کنید هنر و بالاخص شعر می تواند در این پدیده ها دگرگونی ایجاد کند ؟ اگر بله ؛ فکر می کنید چگونه شعری بیشترین تاثیر را خواهد داشت ؟ شعرهای اعتراضی که راوی آن ؛ خود فرد دردمند طراحی شود ؟ شعرهای اعتراضی که مخاطب آن؛ فرد دردمند طراحی شود؟ شعرهای اعتراضی که مخاطب آن ؛ افراد ، جامعه و یا مسئولین هستند ؟ طنز در این میان چه جایگاهی دارد ؟ شعر طنزرا به طور کلی در بحران های اقتصادی و اجتماعی هر جامعه ؛ عامل مهار کننده ی هیجان ها و بازدارنده ی تغییر می دانید یا عامل مجرک هیجان ها و پیش برنده ی تغییر ؟ مثل این که سوالات بی شماری مطرح شد اما موضوع اصلی گفتگو همان عنوان سر در این اتاق است : " نگاه شاعر به محرومیت های اقتصادی و اجتماعی " جامعه خودش و جامعه جهانی از منظر شما چگونه باید باشد؟ سپاس از حضورتان در اتاق گفتگو و همراهی تان با این موضوع و مشارکتتان در بحث و تبادل نظر شعر نو...
ما را در سایت شعر نو دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : محمد رضا جوادیان بازدید : 230 تاريخ : پنجشنبه 16 فروردين 1397 ساعت: 3:45