انتهای بن بست

قافیه یعنی تولدی دیگر
و ردیف یعنی که تو هستی
حادثه زمانی رخ داده
که تو پیمان وفا بستی
صدهزار بار هم که بگویم
من همان یار شیرینم
تو به یک اشاره ی سردی
می شنیدم که انتهای بن بستی
عهد و پیمان و وفا این بود ؟
یار در خانه و تو حیران...
با چنین کاری که تو کردی
کمر فرهاد بشکستی
به همان وعده ها قسم خوردم
دیگر از تو هیچ نگویم من
باید از پیش می دانستم
تو همیشه بدون من مستی