دلِ ناشاد

بُردی مرا از یاد خود کی می روی ازیاد من ؟
پیوسته مانی نازنین دراین دل ناشاد من

بعد ازتوسیل اشک وغم ،جاری شود هرآن ودم
پشتم شود ازغصّه خم ، ای مرغک آزاد من

گیرد دگرهفت آسمان ، ازدستت این آه وفغان
سوزد دل هرانس وجان ، این ناله وفریاد من

غیرازوفا کی دیده ای؟ نازک زگل نشنیده ای
دائم ولی کوشیده ای ، برظلم وبربیداد من

رحمی براین افغان من ، ای جان من جانان من
برلب دگرشد جان من ، پس کی رسی برداد من؟