خشکیده دواتم

سهم من از عشق تو فقط دل نگرانیست
دردیست که در شهرتوانگارهمگانیست
عمریست که چون سایه به دنباله توهستم
همراه تو بودن به خدا شور جوانیست
گفتی که می ایی وهرروزوهمه شب
کاردلم از شوق فقط خانه تکانیست
باخون دل این بارنوشتم غزلم را
خشگیده دواتم به خدا دیرزمانیست
کندوی لب قندتوزنبورپسنداست
همواره عسل های تودراوج گرانیست
صد دام در ان حلقه ی گیسوی تو پیداست
بیچاره غریبی که ازاین دام رها نیست